Investeringsverdragen moeten inclusief en duurzaam en gelijkwaardig zijn. Dat betekent dat de belangen van mensen en hun leefomgeving niet ondergeschikt zouden moeten zijn aan die van bedrijven.
Lokale organisaties en groepen moeten toegang krijgen tot klimaatfinanciering uit het Green Climate Fund. Zij weten precies wat er in hun lokale context speelt en nodig is voor klimaatadaptatie.
Vorige week heeft de Europese Commissie een voorstel ingediend voor de verdere hervorming van de investeerder-staat geschillenregeling (ook wel ISDS, of Investor-to-State Dispute Settlement genoemd). Ze deed dit in de vorm van een ontwerptekst voor TTIP, het geplande handels- en investeringsverdrag tussen de EU en de VS. Er zitten echter haken en ogen aan het nieuwe voorstel. Er staan vrij weinig aanpassingen in, en het raakt niet de essentie van het ISDS-probleem.
Pernambuco, in het uiterste noordoosten van Brazilië, is een van de armste regio's van het land. Een van de belangrijkste projecten om ontwikkeling in de deelstaat op gang te brengen, is de uitbreiding van de diepzeehaven van Suape, compleet met olieraffinaderij en scheepswerven. Het gebied van de haven is enorm; met 13.500 hectare is het groter dan alle terreinen van de haven van Rotterdam bij elkaar. Helaas ligt de haven middenin een bijzonder en kwetsbaar ecosysteem van mangrovebossen en Atlantisch regenwoud, dat door de uitbreiding ernstig wordt bedreigd. Ook de ongeveer 25.000 mensen die in dit gebied wonen lopen risico. De meesten behoren tot zogenaamde 'traditionele vissersgemeenschappen', onder meer Quilombola-gemeenschappen, afstammelingen van tot slaaf gemaakte mensen. De gemeenschappen zien hun visvangst snel achteruit gaan door de toenemende industriële vervuiling, met als grootste klap de olieramp die eind vorig jaar de hele kust van Noordoost Brazilië zwaar trof.
De schuldencrisis zoals Griekenland die momenteel ervaart is niet uniek. In de vorige eeuw gingen landen als Peru en de Filippijnen al gebukt onder enorme staatsschulden, die onder meer voortkwamen uit te hoge leningen van buitenlandse banken. In 2001 was het Argentinië dat zwaar in de problemen kwam, toen bleek dat de schulden nauwelijks meer betaald konden worden en de muntkoers naar beneden duikelde.
Deze week zijn de jaarvergaderingen van de Afrikaanse ontwikkelingsbank (AfDB). Een grote groep Afrikaanse maatschappelijke organisaties roept de bank op om sociale en milieurechten te beschermen, het maatschappelijk middenveld te betrekken, rekening te houden met gender en duurzame keuzes te maken in hun energie-ambities.